yalnızlığın ruhu esir aldığı saatler

şüphesiz ki bu saatler. ne yapacağımı şaşırıyorum aq.

yalnızlık esir almaz, çünkü özgürlüktür. asıl esaret yalnızlığın bittiği yerde başlar. demdir, efkardır, hüzündür o esir alan, birde gecenin kasveti işte. dipnot: edebiyat yapmadım, ciddiyim.

şuanki durumum

yalnızlık seçimse özgürlüktür. istemeden yalnızlığa mahkum olmuş her insan için ruhu esirdir ve asla mutlu olamaz. ta ki ruh eşini bulana kadar. sevgili değil ruh eşi. hemcinsi ya da karşı cinsi. bulduğu an özgür hisseder ve mutlu olur. hatta bundandır her daim derdimizi anlatacak değil anlayacak insan aramamız.

velhasıl; sözün üzerine güz düşen vakitler. ne şiirler tesellidir, ne teselliler mani gelir. gecenin hüznü vururken yüzünün kelamına duvarlar süzerken içimizin çöl sessizliğini iyi gelir bir dize şiir, yanan yanlara..

Bir an düşünüp hiçbir zaman diye tepki verdiğim başlık. (bkz: göründüğü kadar çöp olmayan tanım) Arkadaş sabaha karşı yazacağım, aklıma sabah 4'de öten horoz geldi. Tam 7 yazacağım, aklıma kuşlar geldi. Yani tam öğleye doğru desem, sokaklardayım ve her yer kedi köpek dolu. Gece 12 desem, ciddi ciddi güzel kelebekler ve böcekler oluyor ortamda. Saat gece 2 desem, havlayan köpekler ve kavga eden kediler falan. (bkz: diyeceklerim bu kader) Evet kader.

an itibari ile bahsi geçen saatlere bu şarkı ilegirmiş bulunmaktayız. yarışmacı arkadaşlara başarılar dilerim.